Borówka brusznica (Vaccinium vitis-idaea), określana też jako borówka czerwona, to niewysoka zimozielona krzewinka, osiągająca wys. 20 do 30 cm.
Walory lecznicze
W lecznictwie używa się zarówno liści, jak i owoców borówki. Liście zbiera się jesienią lub wczesną wiosną, ścinając całe gałązki, po czym osmykuje się z nich liście. Suszy się je, rozkładając cienką warstwą w miejscach zacienionych i przewiewnych. Po wysuszeniu liście powinny zachować swoją naturalną, ciemnozieloną barwę. Owoce zbiera się tuż przed całkowitym dojrzeniem. Dawniej napary z całych gałązek borówek były znanym środkiem przeciwreumatycznym, a odwarem z samych liści leczono kamicę nerkową. Owoce gotowane z cukrem podawano przy dolegliwościach żołądka, a także przy braku apetytu. Zmiażdżone, dojrzałe borówki przykładano na oparzenia.
Współczesne lecznictwo po wykryciu w liściach borówki glikozydów fenolowych, a wśród nich arbutyny, garbników, flawonoidów i wielu związków mineralnych, zwłaszcza magnezu, wykorzystuje ich właściwości moczopędne, bakteriobójcze i przeciwzapalne.
Działanie
Działanie: moczopędne, przeciwbiegunkowe, antyseptyczne i ściągające. Stosuje się je przy nieżycie oraz zakażeniu nerek i pęcherza moczowego ze względu na zawarte w nich glikozydy fenolowe (arbutynę i metyloarbutynę), napary z owoców borówki są doskonałe w przypadku leczenia kamicy nerkowej. Działa regulująco na czynności trawienne. Dlatego iż doskonale poprawia procesy trawienne, wywar z gałązek jest świetnym środkiem przeciwreumatycznym.
Jako środek dietetyczny
Owoce borówki brusznicy są przede wszystkim bardzo wartościowym środkiem dietetycznym, niemniej sporządzane z nich napary i odwary są pomocne w przeziębieniach jako naturalny środek wzmacniający organizm, a kompoty i soki poprawiają apetyt. Działają przy tym lekko zapierająco i dlatego można je podawać w łagodnych biegunkach. Zjadanie świeżych owoców zawierających dość duże ilości witaminy C, karotenoidów, garbników, antocyjanów, flawonoidów i soli mineralnych zaleca się przy niedokrwistości.
Dr. Optima